Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011


Δραπανιάς, ένα πλούσιο μεγαλοχώρι, με σύνθετη κοινωνική δομή και άπειρες  κοινωνικές, αγροτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Βρίσκεται 31 χιλ. δυτικά  της Πόλης των Χανίων.
Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με το ανεπανάληπτο και  θαυμάσιο τοπίο της πεδιάδας και του κόλπου της Κισάμου, που μπορούμε να  θαυμάσουμε από το γήλοφο του Διγαλή. Η απίστευτη θέα από κει ψηλά σου κόβει  την ανάσα. Η εναλλαγή των χρωμάτων το έχει μετατρέψει σ' έναν ολοζώντανο  πίνακα ζωγραφικής. 
....Για να γνωρίσουμε το Δραπανιά, θα πρέπει να τον επισκεπτόμαστε σ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Το καλοκαίρι να κολυμπήσεις στα καταγάλανα νερά του Μυρτίλου, να ξαπλώσεις στις χρυσαφένιες αμμουδιές του και ν' απολαύσεις τη μεθυστική μυρωδιά των κρίνων κάτω απ τ αρμυρίκια. Το χειμώνα να εκπαγλείς για τον ήλιο με τη βροχή και τα χιονισμένα κίτρινα τριαντάφυλλα και τις ανθισμένες πορτοκαλιές, στις αυλές των σπιτιών. Ν' ανηφορίσεις στους «Μακριούς Σπήλιους», για να τρομάξεις με το ξετρύπωμα των νυχτερίδων από τις σπηλιές, ν' ακούσεις τον αντίλαλο της φωνής σου και, ν' απολαύσεις το ασημοπράσινο του κάμπου σ' όλες τις αποχρώσεις και το ασπρογάλανο του κόλπου.
Να οργώσεις με τα πόδια το κέντρο του χωριού, να περάσεις τα στενά δρομάκια με  το μισοχαλασμένο καντιρίμι και να θυμηθείς το πέρασμα των κατακτητών και οι  σκορπισμένες πέτρες να σου θυμίσουν τα δεινά του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. 
Να συναντήσεις παλιά ερειπωμένα αρχοντικά, με ακέραιες ακόμα τις καμάρες και  τις λαϊνοθέστρες, άλλα αναπαλαιωμένα με ποικιλόχρωμα ευωδιαστά λουλούδια,  δεξιά-αριστερά, γεράνια, βασιλικούς, μπουκαβίλιες... ώσπου να φτάσεις στο πηγάδι  του Να'ίπη, σκεπασμένο με αναρριχώμενα φυτά και σκορπισμένες  ομορφοπελεκημένες καντονάδες και ανάγλυφα από τ αρχοντικά των Βενετσιάνων  εδώ και εκεί.
Ν' ακούσεις Βυζαντινούς ύμνους σ' ένα απ τα ξωκλήσια του χωριού,  κρητικά παραδοσιακά μουσικά όργανα και να αναπνεύσεις μυρωδιές απ τα  αρωματικά φυτά, θάμνους, εσπεριδοειδή.Να καθίσεις κάτω από μια «κρεβατίνα»  και ν' ακούσεις μια ογδοηντάχρονη να σου διηγείται,  πώς η μαμή-μάνα κείνα τα  χρόνια βοηθούσε να έρθουν τα παιδιά στον κόσμο και πώς τα κράτησε στη ζωή,  αφού τα έλουσε με αλατόνερο.
Κατηφορίζοντας θα συναντάς, ίχνη Τούρκων ο  πύργος του Κινέζου και παρακάτω στο συνοικισμό Κόκκινο Μετόχι, την εξοχική  βίλα Trevisan. Πηγαίνοντας προς Ανατολάς, τα τιτιβίσματα των μικρών παιδιών του Σχολείου θα σ' έφερναν χρόνια πίσω... Αν όμως βρισκόσουν στην εσπερίδα που γίνεται κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου, στην αυλή του Σχολείου, θα έπαιρνες μέρος στο έθιμο του παραδοσιακού «κλήδονα» και θα διασκέδαζες λέγοντας «προφητικές» μαντινάδες. Στα Νωπήγεια, νότια του εθνικού δρόμου θα συναντήσεις σημαντικά ευρήματα της αρχαίας Μήθυμνας.
Να καθίσεις στη βαθιά σκιά των πλατάνων τον Αγίου Παντελεήμονα και να δροσιστείς με το κρυστάλλινο νερό των πηγών....


Πόπη Γεωργουλάκη - Παπαδάκη

2 σχόλια:

  1. Να καθίσεις στη βαθιά σκιά των πλατάνων τον Αγίου Παντελεήμονα και να δροσιστείς με το κρυστάλλινο νερό των πηγών....τοπίο μαγικό!!

    Λίγα μέτρα μακρύτερα από την βαθιά σκια των πλατάνων και τα κρυστάλλινο νερό των πηγών, μπροστά στην πανάρχαια ελιά με την τεράστια* κουφάλα γεννήθηκα κάποτε(*έτσι μου φαινόταν τότε που μικράκια παίζαμε κρυφτό).
    Νερά παντού,πλατάνια,περιβόλια. γαιδούρια που έπιναν νερό. Γυναίκες με τα κοφίνια γεμάτα ρούχα έπλεναν τις μπουγάδες ανταλλάσοντας καημούς, κουτσομπολιά και σχόλια για τους άνδρες τους (..άστον καημένη να πάει όπου θέλει,πάλι στο σπίτι θα γυρίσει και θα σε αφήνει και "ήσυχη"!!(αναφέρονταν στα συζυγικά καθήκοντα)
    Καζάνια ζέστεναν τα νερά για την μπουγάδα και τα γαιδούρια περίμεναν υπομονετικά να ξαναφορτωθούν τίς ολόλευκες λουλακιασμένες αυτή τη φορά μπουγάδες.
    Τα παιδια, όσα δεν ήταν στο σχολείο έπαιζαν αμέριμνα και δεν βαριόντουσαν ποτέ.
    Η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμωνα ήταν πάντα ανοικτή,φτωχική,να καταφύγιο για κάθε ανθρώπινη ψυχή που ήθελε να μείνει μόνη να πει τα παράπονα της και να νιώσει καλύτερα.
    Το πανηγύρι του Αγίου ήταν το γεγονός της χρονιάς.
    Εκατοντάδες πανηγυριώτες με τα αλόγατα τους, από κοντα και από μακρυά έρχονταν να διασκεδάσουν στην τριήμερη γιορτή. Οι συγγενείς των κατοίκων συνέρρεαν από παντού να συνφάγουν, να χορέψουν και να τραγουδήσουν με τους δικούς τους, δοθείσης της ευκαιρείας.
    Ο Τσικιντίκος: η χαρά των παιδιών μα και η λύπη τους γιατί δεν υπήρχε σε πολλούς ούτε η μία δραχμή για να αγοράσουν τα παιδιά μπιχλιμπίδια από τον πάγκο του.
    Οκτώ ταβέρνες με τα καζάνια τους, και τα οργανά τους στήνονταν στα λιόφυτα με τα λούξ για φωτισμό, ενώ την εκκλησία φώτιζαν οι φλογες των κεριών που βοηθούσαν τους ανθρώπους στην ενδοσκόπιση και την προσευχή.Μεγαλειώδης συνάθροιση χωρίς συτοκίνητα & θόρυβο,χωρίς αδιακριτα ηλεκτρικά φώτα καιεκοφαντικά μεγάφωνα να καταστρέφουν την κατανυκτική ατμόσφαιρα που θάπρεπε ναχει κάθε ναός. Ολοι έρχονταν και κανείς δεν βιάζονταν να φύγει.

    Οσοι διαβάσουν αυτήν την περιγραφή θα αναρωτηθούν που βρίσκετε αυτό το μέρος και γιατί δεν το έχουν συναντήσει.?!

    Είναι που δεν υπάρχει πιά νερό, πλατάνια,χέλια,βατράχια κ.λ.π.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Δραπανιάς είναι η πατρίδα μου και συγκινούμαι όταν διαβάζω κριτικές για αυτό το ιδιαίτερο μέρος. Προσωπικά μαζί με την οικογένεια μου περνάμε απίστευτες στιγμές και προσπαθούμε με τον δικό μας τρόπο να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη του. Για αυτό και από αυτό το καλοκαίρι ετοιμάζουμε την Villa Elvina ( http://www.villaelvina.com ), στο κάμπινγκ Μήθυμνα, που αισιοδοξούμε να αποτελέσει ένα κόσμημα για τον τουρισμό μας !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή